Pełni funkcję doradczą ds. ekonomii w niemieckim Liberales Institut, będącym częścią Fundacji Friedricha Naumanna na Rzecz Wolności. Studiował ekonomię i prawo na Uniwersytecie w Erfurcie, jest absolwentem Victoria University Wellington w Nowej Zelandii. Rozprawę doktorską poświęcił m.ni. zagadnieniu europejskich zasad dotyczących długu publicznego. W przeszłości był także wizytującym pracownikiem naukowym Uniwersytetu w Erfurcie oraz pracował w Deloitte Consulting.
Głównym tematem zainteresowań Paula Gradvohla jest współczesna Europa Środkowa. W latach 2012-2016 pełnił funkcję dyrektora Ośrodka Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie pracuje na Uniwersytecie Lorraine w Nancy (Francja). Jest autorem licznych publikacji, głównie w języku francuskim, m.in.: Culture et identité en Europe centrale. Canons littéraires et visions de l'histoire (Paryż, Institut d'Études Slaves/Brno, Masaryk University, 2011). Jest również częstym gościem mediów w dyskusjach dotyczących bieżących wydarzeń w Europie Środkowej (Le Monde, Radio France Internationale, France Info, i in.).
Rabin reformowany, od października 2010 pierwszy rabin Centrum Społeczności Postępowej i Synagogi Ec Chaim Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie. Brał udział w programie szkolącym liberalnych rabinów do pracy w krajach byłego bloku wschodniego oraz kilkukrotnie odwiedzał podczas świąt reformowane kongregacje w byłym Związku Radzieckim. Był także przez pewien czas rabinem pomocniczym na letnich obozach ruchu Netzer (Noar Cyoni Reformi - Młodzież Syjonistyczna Reformowana) w Kijowie. W latach 2007–2010 był rabinem kongregacji postępowej Shaarei Shalom w Petersburgu. Od 2015 roku pełni funkcję Wice Przewodniczącego Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów.
Dziennikarka, publicystka, pisząca o wielokulturowej Łodzi. Wykładowca na Uniwersytecie Łódzkim, autorka kilku książek o Łodzi i łódzkim getcie. Od 2011 dyrektorka Centrum Dialogu im. Marka Edelmana w Łodzi.
Adiunkt w Katedrze Ekonomii Wydziału Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej im.Ignacego Łukasiewicza. Absolwent Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Założyciel i ekspert Instytutu Polityki Energetycznej im. Ignacego Łukasiewicza. Ekspert ds. polityki energetycznej w Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego oraz ekspert ds. energii i klimatu w Instytucie Kościuszki. Ekspert Laboratorium Idei - Prezydenckiego Programu Eksperckiego KPRP (2012-2013). Recenzent międzynarodowych i krajowych czasopism naukowych. Autor monografii: Bezpieczeństwo energetyczne Polski. Wymiar teoretyczny i praktyczny (2014), Polski wpływ na kształtowanie polityki energetycznej UE (2016).
Absolwent Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego, menedżer w firmie rodzinnej. Przygotowuje doktorat na temat roli paryskiej „Kultury” w kształtowaniu polskiej polityki wschodniej. Stały współpracownik „Liberte!”.
Dziennikarz, poeta, tłumacz, wydawca. Rzecznik prasowy Muzułmańskiego Związku Religijnego w RP, Przedstawiciel MZR w RP na Dolny Śląsk. Redaktor naczelny kwartalnika „Przegląd Tatarski”, redaktor prowadzący „Rocznika Tatarów Polskich”, redaktor polskiej edycji czasopisma Tatarów litewskich „Lietuvos totoriai”. Założyciel i redaktor naczelny Inicjatywy Wydawniczej Çaxarxan Xucalıq, autor dwunastu zbiorów poetyckich oraz licznych publikacji związanych z tematyką tatarską i muzułmańską. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.
Socjolog polityki, członek zespołu redakcyjnego „Liberte!. Autor książki „Po co nam Europa?” (2009), w latach 2012-2014 szef Planu Zmian - think-tanku Twojego Ruchu.
Przedstawiciel Fundacji im. Friedricha Naumanna na Rzecz Wolności (FNF) na Europę Środkową i Kraje Bałtyckie w Pradz. Do 2015 roku był dyrektorem Liberales Institut (Instytutu Wolności) - think tanku FNF-u w Berlinie. Studiował filozofię i historię na Uniwersytecie w Kolonii (w 1990 roku otrzymał tytuł doktora w zakresie filozofii politycznej) oraz na University College London. Jest autorem licznych publikacji na tematy wolnościowe z perspektywy filozoficznej oraz artykułów w niemieckich i międzynarodowych periodykach naukowych oraz dziennikach w zakresie ekonomii, polityki i historii. Od 1996 roku jest członkiem Mont Pelerin Society.
Amerykański publicysta i aktywista polityczny. Starszy doradca w Instytucie Katona oraz wicedyrektor wykonawczy programów międzynarodowych w Atlas Economic Research Foundation. Jego teksty publicystyczne pojawiły się w wielu czasopismach, między innymi w: Harvard Journal of Law and Public Policy, Critical Review,Slate, The Wall Street Journal, The New York Times, Die Welt, Caixing, Al-Hajat, The Washington Post czy The Spectator of London. Aktywnie udziela również wykładów na całym świecie. W swoich tekstach oraz wykładach stara się promować idee libertarianizmu oraz liberalizmu klasycznego. Najczęściej poruszanymi przez niego tematami są nauki polityczne, teoria wyboru publicznego, społeczeństwo obywatelskie oraz moralne, prawne oraz historyczne podłoża praw jednostki. Współpracuje z wieloma organizacjami promującymi idee liberalizmu i libertarianizmu, wśród nich są Students for Liberty czy Institute for Humane Studies.
Redaktor naczelna “4liberty.eu Review” - półrocznika poświęconego bieżącym kwestiom europejskim z perspektywy Europy Środkowej i Wschodniej. Koordynatorka sieci 4liberty.eu z ramienia Fundacji im. Friedricha Naumanna na Rzecz Wolności. Od 2013 współpracuje z łódzką Fundacją Industrial, wydawcą kwartalnika “Liberte!”. Oprócz tego, prowadzi także badania w zakresie przekładu audiowizualnego w ramach studiów doktoranckich na Uniwersytecie Łódzkim.
Politolog, publicysta, przedsiębiorca, działacz społeczny. Prezes zarządu Fundacji Industrial ("Liberte!", 4liberty.eu, 6. Dzielnica, Igrzyska Wolności). Przewodniczący Stowarzyszenia Absolwentów WSMiP UŁ. Rzecznik prasowy KOD w Łodzi. Współtwórca Fundacji Projekt: Polska. Wieloletni działacz i lider Stowarzyszenia Młode Centrum/Projekt: Polska.
Z zawodu i pasji projektant grafiki użytkowej, pedagog. Z konieczności dziejowej koordynator Regionu Łódzkiego Komitetu Obrony Demokracji. Współorganizator działań KOD w Łodzi i województwie. Do niedawna domator, od około roku najczęściej go można spotkać na zebraniach, wykładach, spotkaniach, pikietach i manifestacjach organizowanych przez Komitet Obrony Demokracji w Łodzi i Polsce.
Przedsiębiorca, publicysta, z-ca redaktora naczelnego „Liberté!”. W przeszłości działacz społeczny i samorządowy m.in radny Lublina i członek Lubelskiego Sejmiku Samorządowego.
Polski politolog, publicysta, redaktor naczelny „Liberté!”. Ekspert ds. polityki międzynarodowej, Członek Rady Programowej Europejskiego Forum Nowych Idei. Członek Towarzystwa Dziennikarskiego. Współautor książek: „Liberal reflections on life chances and social mobility in Europe” oraz „Democracy in Europe Of the People, by the People, for the People?”. Jest zaangażowanym społecznikiem, m.in. wiceprezesem Fundacji Industrial wiceprzewodniczącym Forum Liberalnego, sekretarzem Towarzystwa Integracji Transportu, członkiem rady Think–Tanku, członkiem European Convention on Liberal Democracy, wspólnie z m.in. Robertem Kaganem, indywidualnym członkiem LYMEC–European Liberal Youth. Uznany przez Fundację „Teraz Polska” za jednego z 25 liderów na kolejnych 25 lat.
Polski krytyk literacki, profesor literatury współczesnej. Pełni funkcję kierownika Pracowni Krytyki Literackiej (na Wydziale Filologii Polskiej UAM), jest także redaktorem czasopisma Poznańskie Studia Polonistyczne. Był członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk. W latach 1997-2001 wchodził w skład jury Nagrody literackiej Nike, obecnie zasiada w jury konkursu teatralnego poświęconego polskiej dramaturgii współczesnej „Metafory rzeczywistości”. Autor wielu publikacji krytycznoliterackich (m.in. Ślady przełomu. O prozie polskiej 1976-1996, Ruchome marginesy: szkice o literaturze lat 90.).
Doktor historii, publicysta. Adiunkt Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, gdzie prowadzi cykl „Plus czy minus – konfrontacje historyczne". Współpracownik ds. historycznych „Liberté!" i Forum Żydów Polskich. Zajmuje się problematyką pamięci historycznej, dziejami ZSRR lat 1917-1941, historią PRL, a także tematyką stosunków polsko-żydowskich. Publikował m.in. w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej”, „Polityce”, „Tygodniku Powszechnym”, „Znaku” czy „Frondzie LUX”. W Muzeum Powstania Warszawskiego kieruje projektem "Warszawa dwóch Powstań". Autor książki "Rewolucja permanentna Lwa Trockiego. Między teorią a praktyką".
Doktor filozofii, historyk idei, redaktor. Stypendystka Politische Akademie der ÖVP, Uniwersytetu Wiedeńskiego, Instytutu Nauk o Człowieku we Wiedniu, Uniwersytetu w Siegen oraz Uniwersytetu Juliusza-Maksymiliana w Würzburgu. Swoje badania koncentruje wokół filozofii wojny etyk stosowanych, zagadnień życia politycznego i społecznego. Jako publicystka zajmuje się krajami grupy V4, a także nauką i sztuką. W latach 2007-2010 redaktor kwartalnika „Res Publica Nowa“. Członek redakcji kwartalnika „Liberté!” i tygodnika „Kultura Liberalna”.
Polski publicysta i pisarz, dziennikarz „Polityki”. W tygodniku zajmuje się głównie tematyką cywilizacyjną oraz wpływem rozwoju nauki i techniki na kulturę, życie społeczne, polityczne i gospodarcze. Prowadzi zajęcia ze studentami – wykłada w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, Collegium Civitas i Centrum Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk. Opublikował książki „Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności” i „Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci”. Prowadzi bloga „Antymatrix” pod adresem: bendyk.blog.polityka.pl.
Polski politolog, doktor habilitowany nauk społecznych, nauczyciel akademicki. Zawodowo związany z Uniwersytetem Łódzkim jako adiunkt na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych. W 1992 pracował w Ministerstwie Obrony Narodowej w Biurze ds. Planowania Polityki Obronnej. W latach 1995–1996 zatrudniony w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Integracji Europejskiej i Pomocy Zagranicznej. W latach 2005–2006 był ekspertem frakcji EPL-ED w Parlamencie Europejskim w Brukseli i zajmował się monitorowaniem polityki wschodniej Unii Europejskiej. W 2006 został nauczycielem akademickim na białoruskim Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym w Wilnie. W latach 2007–2008 był komentatorem kontraktowym TVP Info w zakresie tematyki międzynarodowej. Współpracownik Instytutu Europejskiego w Łodzi, Ośrodka Myśli Politycznej, pracownik badawczy Centrum Europejskiego Natolin, a także wykładowca Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. W 2014 został członkiem rady programowej Prawa i Sprawiedliwości, a w 2015 członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę.
Od 1991 roku prowadzi praskie biuro Fundacji im. Friedricha Numanna na Rzecz Wolności. Początkowo odpowiadał za projekty z Czech i Słowacji. Następnie, z ramienia Fundacji został przedstawicielem nowych państw członkowskich UE z regionu Europy Środkowej i krajów bałtyckich. Studiował Zarządzanie Biznesem na Uniwersytecie Goethego we Frankfurcie nad Menem. Zanim dołączył do FNF pracował w agencji reklamowej we Frankfurcie, był również rzecznikiem prasowym oraz szefem działu komunikacji kilku niemieckich banków i stowarzyszeń. Oprócz działalności w FNF jest także aktywnym specjalistą ds. public relations, konsultantem ds. komunikacji oraz producentem telewizyjnym.
Dyrektor festiwalu Człowiek w Zagrożeniu oraz kierownik działu promocji i rozwoju Muzeum Kinematografii w Łodzi. Były dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Miasta Łodzi oraz dziennikarz Gazety Wyborczej w latach 1999-2011.
Polski historyk i publicysta. Absolwent prawa i historii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Członek Zarządu Collegium Invisibile (2004-2006). Pracownik Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie (2005-2009). Członek redakcji „Kultury Liberalnej”. Współpracownik Harvard Ukrainian Research Institute. Specjalizuje się w historii filmu brytyjskiego i radzieckiego oraz analizie współczesnych procesów kulturowych na obszarze postradzieckim. Publikuje m.in. w: „Midraszu”, „Więzi”, „Nowej Europie Wschodniej”, „Liberté!” i „Ethosie”.
Polski myśliciel i eseista, doktor habilitowany filozofii. Wykładowca Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. W latach 2011-2012 stypendysta Republiki Austriackiej na Uniwersytecie Wiedeńskim. Znawca filozofii i mistyki niemieckiej. Autor książek poświęconych m.in. myśli Nietzschego, Heideggera, Lutra i Mistrza Eckharta. Autor przekładu staroniemieckiego traktatu „Teologia niemiecka”. Badacz polskiej tożsamości i jej aporetycznego stosunku do nowoczesności. Wydał książkę „Homo polacus. Eseje o polskiej duszy” (Znak, 2015). Stały współpracownik „Przeglądu Politycznego”, publikował m.in. w „Kronosie” i „Znaku”.
Starszy konsultant i Doradca ds. Azji Środkowej w Pragma Corp. (www.ksbd.kz oraz www.bei-ca.net), członek zarządu, założyciel i były dyrektor wykonawczy w IME (www.ime.bg) - pierwszego bułgarskiego niezależnego think tanku wolnorynkowwego utworzonego w 1993 roku. Były członek i przewodniczący komisji Zgromadzenia Konstytucyjnego (1990-1991), jeden z najczęściej cytowanych bułgarskich obserwatorów, uznany przez Euromoney za najlepszego bułgarskiego analityka (1996) oraz laureat wielu innych nagród w zakresie ekonomii. Brał udział w tworzeniu wielu kluczowych reform dotyczących planowania centralnego, ekonomii rynkowej i wielu innych zagadnień.
Polski reporter, autor non-fiction. Do pracy w dziale reportażu „Gazety Wyborczej” zaprosiła go Hanna Krall (1990). Wraz z Lidią Ostałowską, Beatą Pawlak, Mariuszem Szczygłem, Jackiem Hugo-Baderem i kilkoma innymi znakomitymi autorami – pod kierunkiem Małgorzaty Szejnert, która przejęła od Krall reportaż w „Gazecie” – tworzył jedną z najbardziej wyrazistych grup reporterskich w historii polskiej prasy. W tym czasie, na zaproszenie Ryszarda Kapuścińskiego, uczestniczył w międzynarodowych warsztatach Mistrza, zorganizowanych przez Open Society Institute (1997-1998). Jest autorem licznych książek: „Schodów się nie pali” (2000) i „Jakbyś kamień jadła” (2002), „Córeńka” (2005), „Wściekły pies” (2007), „Bóg zapłać” (2010), „Dzisiaj narysujemy śmierć” (2010) , „Eli, Eli” (2013) oraz (wspólnie z Katarzyną Boni) ”Kontener” (2014). Jego teksty zostały zamieszczone w licznych antologiach w Polsce i za granicą. Jest tłumaczony na kilkanaście języków, w tym m.in. na angielski, francuski, włoski, niderlandzki, rosyjski, ukraiński i czeski. Założył, wspólnie z Pawłem Goźlińskim i Mariuszem Szczygłem, Instytut Reportażu (2009), gdzie wykłada w Polskiej Szkole Reportażu i angażuje się w działalność Faktycznego Domu Kultury oraz kluboksięgarni „Wrzenie świata”. Razem z Mariuszem Szczygłem pracuje w radzie wydawnictwa Dowody na Istnienie, które działa również w ramach Instytutu Reportażu.
Dyrektor programowy na Rosję i Azję Środkową oraz szef moskiewskiego biura Fundacji Friedricha Naumanna na Rzecz Wolności (FNF). Od 2016 roku jest również wiceprzewodnioczącym rady powierniczej Fundacji Borysa Niemcowa na Rzecz Wolności. Zajmuje się działaniami na rzecz lepszego dialogu z Rosją, jednocześnie promując wartości godności, wolności i odpowiedzialności jednostki. Od 2012 roku wdrożył w ramach pełnionych funkcji liczne programy, m.in. na rzecz bilateralnego dialogu (Genscher Talks), ekonomii rynkowej (Gaidar-Naumann Forum), praw człowieka i obywatela (Gerhart-Baum Lectures), promowania przedsiębiorczości (FuckUp Nights Moscow) oraz Summer School mające za zadanie wspierać projekty młodych pionierów zmian. W latach 2010-2012 współtworzył oraz koordynował forum dialogu w Brukseli w ramach niemieckiej Wolnej Partii Demokratycznej (FDP) w ramach pracy jako konsultant polityczny dla PA Consultancy g+ Europe (2008-2012).
Dziennikarka, reportażystka, autorka świeżo wydanej pozycji „Poddaję się” o życiu muzułmanek w Polsce. Absolwentka wydziału dziennikarstwa i politologii w Collegium Civitas w Warszawie. Przez wiele lat związana z dziennikiem „Polska The Times", publikowała także m.in. w „Elle", „Przekroju" i „Travellerze". Jako reporterka portalu natemat.pl zajmowała się głównie tematami społecznymi oraz politycznymi kwestiami dotyczącymi kobiet. Jest także autorką książki „Dolce vita po polsku”.
Badacz w Zakładzie Politologii Uniwersytetu w Salzburgu, specjalista ds. islamofobii. Wykładał na Uniwersytecie w Klagenfurt oraz w Muslim Teachers Training College University w Wiedniu. Prowadził także zajęcia na Uniwersytecie w Stambule, Osmangazi University oraz na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Pod jego redakcją opublikowano „German Jahrbuch für Islamophobieforschung” (Rocznik Badań nad islamofobią). W 2009 roku został uhonorowany Nagrodą Brunona Kreisky'ego za antologię „Islamophobie in Österreich” (Islamofobia w Austrii), którą współredagował z profesorem Johnem Bunzlem. Wśród publikacji jego autorstwa można znaleźć także m.in. biografię byłego przewodniczącego Islamskiej Rady Austrii (ang. Islamic Council of Austria) Anasa Schakfeha (Braumüller Verlag, 2012).
Humanistka i ekonomistka, specjalistka ds. kultury islamu. Od 2002 r. pracuje w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, w tym od października 2011 r. w Zakładzie Socjologii Ekonomicznej Instytutu Filozofii, Socjologii i Socjologii Ekonomicznej na stanowisku adiunkta (przedtem w Katedrze Socjologii). Od 2012 r. jest Prodziekanem Studium Magisterskiego SGH. Autorka ponad 100 publikacji naukowych na temat społeczno-ekonomicznych problemów Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki, muzułmańskiej kultury popularnej oraz Islamu i muzułmanów w Polsce i na Zachodzie. Wydała cztery monografie „Świat arabski wobec globalizacji" (2007), „Perspektywy świata arabskiego w kontekście Milenijnych Celów Rozwoju" (2007), „Muzułmańska kultura konsumpcyjna" (2011), „Deconstructing Islamophobia in Poland” (2014). kilka prac zbiorowych oraz liczne materiały z zakresu edukacji międzykulturowej i rozwojowej. Członek redakcji kwartalnika „Studia i Prace" oraz „Warsaw Forum of Economic Sociology" (wyd. SGH). Obok pracy dydaktycznej prowadzi warsztaty edukacyjne, głównie wokół projektu „W kręgu kultury islamu". Komentuje bieżące wydarzenia krajowe i międzynarodowe dotyczące świata islamu w polskich środkach masowego przekazu.
Turecka socjolożka, zajmuje się relacjami kobiet muzułmańskich z polityką. Wykładowczyni Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Paryżu. Autorka wielu książek i publikacji poświęconych kwestiom związanym z islamem i pozycją kobiet w świecie muzułmańskim, m.in. „Musulmanes et Modernes. Voile et civilisation en Turquie" (1993, 2003), „Impénétrations, l'islam et l'Europe" (2005).
wybrana do loya jirga, organu składającego się z przedstawicieli całego Afganistanu, których zadaniem było poddanie dyskusji i zatwierdzenie nowej konstytucji po upadku rządów Talibów. W wyborach z 2004 roku została wybrana do Wolesi Jirga niższej izby Zgromadzenia Narodowego Afganistanu. Jest jedną z 71 kobiet w gronie 249 parlamentarzystów. Opowiada się za prawami kobiet, wskutek czego wielokrotnie spotykały ją groźby śmierci. W listopadzie 2014 roku została ranna w wyniku samobójczego ataku na konwój, przewożący ją do Kabulu. W wyniku ataku zginęły trzy osoby, siedemnaście zostało rannych.
Badacz naukowy w zakresie wewnętrznego rynku Unii Europejskiej w AMO Research Centre (Centrum Badawcze Stowarzyszenia Spraw Międzynarodowych). AMO jest niezależnym czeskim think tankiem zajmującym się polityką zagraniczną.
Wiceprezes Zarządu FOR, ekonomista, absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Obecnie kończy pisać rozprawę doktorską poświęconą długookresowemu wzrostowi gospodarczemu po kryzysach bankowych. Związany z FOR od ponad 5 lat, autor licznych analiz FOR, a także m.in. rachunku od państwa i szacunków długu ukrytego. Autor i współautor tekstów i analiz m.in. dla Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, Lisbon Council, Institute for Research in Economics and Fiscal Issues (IREF), Banku Światowego.
Ekonomista, analityk, komentator wydarzeń polityczno-gospodarczych, prawnik-amator. Od 2010 r. współpracownik Forum Obywatelskiego Rozwoju, gdzie od jesieni 2013 r. pełni funkcję Wiceprezesa Zarządu. Założyciel „Legalnie nad Wisłą”. Studiował ekonomię i ekonomiczną analizę prawa w Szkole Głównej Handlowej oraz ekonomię i nauki polityczne na Uniwersytecie w Bristolu w Wielkiej Brytanii. Były prezes Polish Society of University of Bristol i były członek Zarządu SKN Ekonomicznej Analizy Prawa. Laureat Jesiennej Szkoły Leszka Balcerowicza. W 2013 r. ukończył CPPR-ACE Winter School in Public Policy Research Methods w Kochi, w Indiach. Uczestnik programu Atlas Leadership Academy i absolwent programu Think Tank MBA organizowanego przez amerykańską Atlas Network.
Wiceprezes węgierskiej Fundacji Wolnego Rynku (Free Market Foundation). Jest także współzałożycielem węgierskiej libertariańskiej organizacji młodzieżowej Eötvös Club oraz wiceprezesem Platformy Obywatelskiej (Civic Platform) - węgierskiej organizacji propagującej wartości demokratyczne.
Estoński polityk, przedstawiciel Estońskiej Partii Reform. Po raz pierwszy został wybrany do Riigkogu w 2007 roku. W wyborach parlamentarnych w 2015 roku został wybrany na trzecią kadencję. W Parlamencie Estonii pełni funkcję przewodniczącego Komisji ds. Unii Europejskiej. W maju 2015 roku został członkiem zarządu wykonawczego Estońskiej Partii Reform.
Ukraińska pisarka, poetka i eseistka. Uzyskała tytuł doktora filozofii na Uniwersytecie Kijowskim (1987). Wykładała filologię ukraińską na uniwersytetach w USA. Na stałe mieszka w Kijowie. W swojej twórczości skupia się na zagadnieniach dotyczących ukraińskiej samoidentyfikacji, problemach postkolonializmu oraz feminizmie. Największą sławę przyniosła jej książka „Badania terenowe nad ukraińskim seksem”, wydana w 1996 i przetłumaczona na węgierski, czeski, niemiecki, francuski, a w 2003 na polski. Opisuje ona spustoszenia w ludzkiej psychice jako następstwa komunizmu i totalitaryzmu. Uznano ją za pierwszy manifest ukraińskiego feminizmu. W marcu 2006 „Badania terenowe…” miały swoją sceniczną premierę w warszawskim teatrze Polonia Krystyny Jandy. W monodramie autorstwa i w reżyserii Małgorzaty Szumowskiej wystąpiła Katarzyna Figura. W Polsce ukazał się również zbiór opowiadań Siostro, siostro (2007) oraz powieść „Muzeum porzuconych sekretów” (2013), za która otrzymała Nagrodę Literacką Europy Środkowej „Angelus”. W 2009 została odznaczona Orderem Księżnej Olgi III klasy. W listopadzie 2013 roku ukazała się książka „Ukraiński palimpsest”. Zapis rozmów, który z Oksaną Zabużko przeprowadziła Iza Chruślińska. To pierwsza książka Oksany Zabużko, która swoją premierę miała poza Ukrainą.
Polska pisarka. Z wykształcenia jest kulturoznawczynią i filozofką. Dla literatury porzuciła pracę akademicką i publicystyczną. Pracowała wcześniej na uniwersytetach w Londynie, Nowym Jorku i Tokio. Jako wolny strzelec pisała felietony i eseje do „Gazety Wyborczej” i innych pism. Autorka powieści (Piaskowa Góra 2009, Chmurdalia 2011, Ciemno, prawie noc 2013 i wkrótce Rok Królika 2016), a także esejów i reportaży: Japoński wachlarz (2004), Japoński wachlarz. Powroty ( 2011), Rekin z Parku Yoyogi (2014), Wyspa łza (2015), Smaki i znaki (2016). Powieści Joanny Bator tłumaczone są między innymi na niemiecki, francuski, hebrajski, ukraiński, macedoński, słoweński, czeski i węgierski. Zdobyła wiele nagród i wyróżnień, a wśród nich Nagrodę im. Beaty Pawlak, Nagrodę Polskich Wydawców Książek, Nagrodę Literacką Nike, szwajcarską Spycher Literaturepreis, Silesiankę. W 2014 została uhonorowana zaproszeniem na gościnną profesurę literatury światowej imienia F. Dürrenmatta na uniwersytecie w Bernie, a w latach 2015-16 przebywała w Berlinie jako Artist-in-Residence niemieckiej fundacji DAAD.
Polski prozaik, poeta, dramaturg, eseista, publicysta i wydawca. Laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody Literackiej „Nike” i Nagrody Literackiej Gdynia. Autor felietonów prasowych, publikowanych na łamach „Tygodnika Powszechnego”, „Gazety Wyborczej”, „Tytułu”, „OZON-u”, „Frankfurter Allgemeine Zeitung” i innych pism. Jego książki zostały przetłumaczone na języki obce, m.in. angielski, fiński, francuski, niderlandzki, niemiecki, rosyjski, norweski, ukraiński, węgierski, włoski, czeski, rumuński. Wraz z żoną Moniką Sznajderman prowadzi Wydawnictwo Czarne, specjalizujące się w literaturze środkowoeuropejskiej. Autor takich książek jak „Mury Hebronu”, „Jadąc do Babadag”, „Dziennik pisany później” i wielu innych.
Polski informatyk, publicysta, działacz społeczny i bloger. Pierwsze kroki jako aktywista stawiał w organizacji turystycznej działającej przy lokalnej parafii. W 1990 był członkiem założycielem Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej (ROAD), jednak wkrótce zrezygnował z działalności politycznej na rzecz społecznej. Działał w ruchu ojcowskim, współorganizował kampanię stopstopnop polemizującą z przeciwnikami obowiązkowych szczepień dzieci. Był współzałożycielem stowarzyszenia „Stop gwałtom”.W 2015 roku założył Komitet Obrony Demokracji. W grudniu 2015 Towarzystwo Dziennikarskie przyznało mu Nagrodę Wolnośc za – jak napisano w uzasadnieniu – „godną najwyższego uznania obywatelską aktywność, a w szczególności za zorganizowanie w niebywale krótkim czasie (…) pokojowych protestów (…) w obronie wolności i demokracji”.
Od 2001 do 2005 poseł na Sejm IV kadencji oraz minister w rządach Leszka Millera i Marka Belki, od 2003 do 2005 wiceprezes Rady Ministrów, członek Rady Polityki Pieniężnej w kadencji 2010–2016. Był szefem doradców wicepremiera Grzegorza Kołodki w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza, następnie pełnomocnikiem rządu ds. reformy zabezpieczenia społecznego i podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Pełnił też funkcję społecznego doradcy prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w ramach powołanego w 1996 zespołu doradców ekonomicznych. W październiku 2001 wszedł w skład gabinetu Leszka Millera jako minister pracy i polityki społecznej. Po zmianach strukturalnych w administracji rządowej od stycznia 2003 był ministrem gospodarki, pracy i polityki społecznej, od czerwca tego samego roku także wicepremierem. Firmował swoim nazwiskiem plan rządu naprawy finansów publicznych (tzw. plan Hausnera), który w większości nie doczekał się realizacji. Zachował stanowiska wicepremiera i ministra gospodarki i pracy w rządach Marka Belki (od maja 2004). Krótko pełnił tam też obowiązki ministra zdrowia. W latach 2011–2015 wchodził w skład Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. Laureat Nagrody Kisiela 2004. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 11 listopada 1996, w uznaniu wybitnych zasług w służbie publicznej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 uhonorowany Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego.
Współpracę z Fundacją Borysa Niemcowa na Rzecz Wolności rozpoczęła sześć lat temu, najpierw jako rzecznik prasowy w ruchu Solidarity (2009-2012), następnie jako dyrektor wykonawcza partii PARNAS (2012-2015). Brała udział w przygotowaniu niezależnego raportu badawczego Niemcowa dotyczącego korupcji w Rosji w trakcie Igrzysk Olimpijskich w Soczi oraz “Putin.War”. Od 2011 roku uczestniczyła w wielu masowych protestach, będących głosem poparcia dla więźniów politycznych. We wrześniu 2015 roku została zmuszona do opuszczenia Rosji. Od tamtej pory mieszka w Niemczech. W styczniu 2016 roku została dyrektorką Fundacji Borysa Niemcowa na Rzecz Wolności utworzonej w Bonn pod koniec 2015 roku przez najstarszą córkę Borysa Niemcowa, Żannę.
Polski ekonomista, były wiceminister finansów.W 1989 rozpoczął współpracę z Leszkiem Balcerowiczem w Ministerstwie Finansów, był współtwórcą tzw. planu Balcerowicza. Po odejściu z rządu pracował głównie w bankowości. W latach 1994–2002 pełnił funkcję dyrektora ds. strategii oraz szefa doradców w Banku Handlowym. W latach 2002–2003 był wiceprezesem zarządu Commercial Union Polska, zaś od lipca 2003 do czerwca 2006 zajmował stanowisko dyrektora ds. strategii grupy PZU. Od 2008 prezes zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Capital Strategy. Współpracuje z Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych, doradzał również Platformie Obywatelskiej w sprawach ekonomicznych. W 2011 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zanim objęła urząd prezydenta Łodzi przez sześć lat była dyrektorem biura Łódzkiej Izby Przemysłowo-Handlowej. W 2006 uzyskała mandat radnej Rady Miejskiej w Łodzi, w styczniu 2007 zrezygnowała z zasiadania w niej w związku z powołaniem na stanowisko zastępcy prezydenta miasta ds. związanych z edukacją, sportem, a także funduszami unijnymi. W 2007 została wybrana do Sejmu z listy Platformy Obywatelskiej. Pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Polsko-Tajwańskiego Zespołu Parlamentarnego. W wyborach samorządowych w 2010 została zgłoszona jako kandydatka na prezydenta Łodzi z ramienia Platformy Obywatelskiej. 5 grudnia tego samego roku zwyciężyła w drugiej turze wyborów z Dariuszem Jońskim, 13 grudnia została zaprzysiężona na stanowisko prezydenta miasta. W 2014 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, wygrywając w pierwszej turze głosowania.
Feministka, naukowiec, współprzewodnicząca Projektu dot. Konfliktów Politycznych, Gender i Praw Człowieka w Center for Race and Gender na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Dr Chatterji jest antropologiem kulturowym. W swojej pracy skupia się na konfliktach politycznych, gender, władzy i przemocy, nacjonalizmach, mniejszościach narodowych i rasowych, religii w sferze publicznej i sprawiedliwości naprawczej. Ponadto, podejmuje również tematykę postkolonialnych i dekolonizacyjnych warunków ekspropriacji. W Kaszmirze Chatterji była współzałożycielką (2008) oraz współprzewodniczącą (2008-2012) Obywatelskiego Trybunału ds. Praw Człowieka i Sprawiedliwości. W 2005 roku utworzyła w indyjskim mieście Orisa Obywatelski Trybunał ds. Wolności Religijnej i Praw Człowieka. W 2004 była członkinią dwuosobowej niezależnej komisji ds. przemieszenia i rehabilitacji w dolinie Narmada. Autorka licznych publikacji, m.in. „Violent Gods: Hindu Nationalism in India's Present; Narratives from Orissa” (2009) oraz „Land and Justice: The Struggle for Cultural Survival” (w przygotowaniu).
W latach 1989-1994 Fassin wykładał na amerykańskim Uniwersytecie Brandeis i NYU. W latach 1994-2012 wykładał socjologię w Katedrze Nauk Socjologicznych w paryskiej École Normale Supérieure. Obecnie jest profesorem socjologii na Uniwersytecie Paryskim. Prowadzi także badania w Institut de Recherche Interdisciplinaire Sur Les Enjeux Sociaux. W przeszłości współpracował jako redaktor “Public Culture” - czasopisma naukowego wydawanego przez Duke University Press. Zainteresowania naukowe Fassina oscylują wokół współczesnej polityki seksualnej i rasowej we Francji i Stanach Zjednoczonych oraz ich przenikaniu się. Jest autorem licznych publikacji poświęconych tym zagadnieniom.
W 1983 roku rozpoczął studia teologiczne w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. 22 stycznia 1989 r. w kościele Pokoju w Zabrzu został ordynowany przez ks. bpa Janusza Narzyńskiego na duchownego luterańskiego i rozpoczął pracę jako wikariusz w parafiach w Zabrzu i w Gliwicach. W 1990 r. zawarł związek małżeński z Beatą Michałek. W latach 1992 – 2009 był wpierw administratorem, a następnie proboszczem Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Gliwicach. W diecezji katowickiej odpowiedzialny był kolejno za duszpasterstwo młodzieżowe oraz ewangelizację i misję. Przez wiele lat był członkiem Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, a w latach 2007-2009 pełnił funkcję prezesa Synodu, najważniejszego organu władzy w Kościele. XII Synod Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego wybrał ks. Jerzego Samca na nowego Biskupa Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Uroczyste wprowadzenie w urząd biskupa odbyło się 6 stycznia 2010 roku w warszawskim kościele Świętej Trójcy.
Polski duchowny muzułmański, mufti Muzułmańskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz przewodniczący Najwyższego Kolegium Muzułmańskiego Związku Religijnego. Posiada wykształcenie szariackie. Ukończył studia licencjackie z zakresu prawa muzułmańskiego w Arabii Saudyjskiej. Pełnił funkcję imama gminy białostockiej. Muftim został wybrany 20 marca 2004 podczas XV Kongresu Muzułmańskiego Związku Religijnego. Prowadzi przedstawicielstwo Światowego Zgromadzenia Młodzieży Muzułmańskiej (WAMY) na Europę Wschodnią oraz fundację na rzecz budowy kompleksu handlowo-meczetowego w Warszawie. Rozwija agroturystykę w rejonie starych meczetów tatarskich. W 2006 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi w popularyzowaniu kultury mniejszości narodowych oraz działalności na rzecz dialogu ekumenicznego. W 2011, za zasługi w działalności na rzecz społeczności muzułmańskiej w Polsce oraz dialogu międzyreligijnego i międzykulturowego, został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi
Reporterka Deutsche Welle, założycielka Fundacji Borysa Niemcowa na Rzecz Wolności. Rosyjska dziennikarka, aktywistka społeczna, córka Borysa Niemcowa. Współpracowniczka radia Echo Moskwy. Zajęła się prowadzeniem strony internetowej swego ojca. Później była dziennikarką ekonomiczną rosyjskiej stacji telewizyjnej RBK. W czerwcu 2015, po tym jak jej ojciec został zamordowany a ona sama otrzymywała liczne pogróżki w mediach społecznościowych, Żanna Niemcowa zdecydowała się na emigrację polityczną. W sierpniu 2015 roku rozpoczęła pracę z niemieckim radiem publicznym Deutsche Welle w Bonn.
4 sierpnia 2015 została uhonorowana Nagrodą Solidarności im. Lecha Wałęsy.
Polski ekonomista i polityk, profesor nauk ekonomicznych, nauczyciel akademicki, urzędnik w międzynarodowych instytucjach finansowych. Dwukrotnie wicepremier i minister finansów (w 1997 i w latach 2001–2002), od 2 maja 2004 do 31 października 2005 premier RP, od 11 czerwca 2010 prezes Narodowego Banku Polskiego. W 2005 roku został mianowany na stanowisko sekretarza wykonawczego Komisji Gospodarczej ONZ ds. Europy (UNECE); obowiązki na tym stanowisku objął z początkiem 2006. Następnie, w styczniu 2009 roku, został dyrektorem Departamentu Europejskiego Międzynarodowego Funduszu Walutowego. W 2010 roku został uhonorowany Odznaką Honorową „Bene Merito”.
Polski prawnik, sędzia, specjalista w zakresie prawa cywilnego, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1998–2006 prezes Trybunału Konstytucyjnego, od 2009 sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Od 2000 Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej. W 2010 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.W 2004 otrzymał Nagrodę im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL. W 2006 został laureatem Nagrody Kisiela, a w 2007 uhonorowany w Strasburgu Medalem Pro merito za działalność jako prezesa Trybunału Konstytucyjnego i zaangażowania w prace i działalność europejskich instytucji badawczych i akademickich.